Nawigacja
Góry Bialskie
- Drukuj
- 24 lip 2021
- Góry Sudety
- 251 czytań
- 0 komentarzy
Góry Bialskie - pasmo górskie w Sudetach Wschodnich. Według Regionalizacji fizycznogeograficznej Polski Jerzego Kondrackiego są częścią Gór Złotych. Podobnie uważają czescy geografowie, dla których „Rychlebské hory†rozciągają się od Przełęczy Płoszczyna do Przełęczy Ramzovskiej (czes. Ramzovské sedlo). Także według Geoserwisu GDOŚ są one częścią mezoregionu Góry Złote.
Góry Bialskie często włączane są do Masywu Śnieżnika, jako jego północno-wschodnia część. Za ich początek, od strony zachodniej, uznaje się Przełęcz Płoszczynę (817 m n.p.m.), przez którą przebiega granica Polska–Czechy. Patrząc od strony doliny, góry te wznoszą się od południowego wschodu nad Stroniem Śląskim i ciągną aż nad wieś Bielice.
Góry Bialskie są pod względem ukształtowania najdziwniejszym pasmem sudeckim. Składa się na nie grupa gór rozchodzących się w kilku kierunkach lecz bez szczytu pełniącego rolę zwornika. Dzielą się na dwie części: północną i południową, oddzielone od siebie Przełęczą Suchą (1006 m n.p.m.) oraz dolinami Bielawki i Morawki. Granica: wschodnia, północna i zachodnia są bardzo wyraźne, biegną głębokimi dolinami Białej Lądeckiej i jej dopływu Morawki. Na południowym zachodzie, od Śnieżnika oddziela je głęboka Przełęcz Płoszczyna, natomiast na południowym wschodzie można ją postawić w rejonie prawie niewidocznej Przełęczy u Trzech Granic. Granica południowa pokrywa się z granicą państwową i przebiega grzbietem, co jest ewenementem w skali światowej!
Część północna stanowi zwarte wyniesienie ze szczytami pomiędzy 1000 a 1100 metrów (najwięcej Czernica 1083 m n.p.m.) i w stronę północną (Stary i Nowy Gierałtów) rozchodzące się w postaci dwóch słabo zaznaczonych grzbietów. Część południowa – to graniczne pasmo o dużo wyraźniej zaznaczonej linii grzbietowej i większych przewyższeniach. Tutaj też znajdują się najwyższe szczyty Gór Bialskich; ze względu na kontrowersje dotyczące przebiegu granicy między G. Bialskimi a Złotymi nie można jednoznacznie wskazać, który z okolicznych szczytów jest najwyższym szczytem Gór Bialskich – w zależności od przyjętego przebiegu tej granicy może to być Rudawiec (według różnych źródeł 1106 lub 1112 m n.p.m.), Postawna (1124 m n.p.m.) lub Smrek (1125 m n.p.m.).
Najwyższe szczyty znajdują się w części południowej – są to Postawna (1124 m n.p.m.) Rudawiec (1106 m n.p.m.), Orlik (1068 m n.p.m.), Sierstkowa (974 m n.p.m.). W części północnej najwyższe są Czernica (1083 m n.p.m.) oraz Sucha Kopa (1055 m n.p.m.). Charakterystyczne dla Gór Bialskich jest to, że utrzymują w przypadku większości szczytów wysokość powyżej 1000 m, co sprawia, że tworzą swoisty mikroklimat i wyraźnie wyodrębnioną całość krajobrazową.
Zbocza Gór Bialskich stromo opadają ku dolinom przy często spłaszczonych (część północna) szczytach. Na obszarze Gór Bialskich występuje niewiele skałek, zbudowanych z gnejsów, sporadycznie z kwarcytów, z których najbardziej znane są Trzy Siostry. Na wschodnim zboczu Płoski znajduje się rozległe blokowisko, w większości zarośnięte lasem.
Góry Bialskie stanowią, zwłaszcza w połączeniu z Masywem Śnieżnika, rozległy teren o wysokich walorach turystycznych, narciarskich i przyrodniczych (ze względu na pierwotną przyrodę i niskie zaludnienie nazywany też sudeckimi Bieszczadami).
U stóp Gór Bialskich leży niewiele miejscowości: Stronie Śląskie, Bolesławów, Nowa Morawa, Młynowiec, Stary i Nowy Gierałtów oraz Bielice.
CaÅ‚y obszar Masywu Åšnieżnika (z wyjÄ…tkiem Krowiarek) oraz Gór Bialskich i ZÅ‚otych zostaÅ‚ objÄ™ty od 1981 r. Åšnieżnickim Parkiem Krajobrazowym o powierzchni 288 km². U stóp Rudawca (1106 m n.p.m.) znajduje siÄ™ rezerwat przyrody „Puszcza Åšnieżnej BiaÅ‚ki†bÄ™dÄ…cy częściÄ… naturalnej, starej puszczy jaworowej. Drugi rezerwat – „Nowa Morawaâ€, znajduje siÄ™ na zachodnim zboczu Solca, w widÅ‚ach Prawej WideÅ‚ki i Lewej WideÅ‚ki, które poniżej łączÄ… siÄ™ w MorawkÄ™.
Do ewenementów klimatycznych należy mikroklimat górnej Białej Lądeckiej – od Starego Gierałtowa poprzez Bielice, aż do jej źródeł. Ponadto w partiach szczytowych – obejmującymi większość terenu Gór Bialskich ze względu na specyficzne ukształtowanie terenu – utrzymuje się surowy klimat wysokogórski. Śnieg zalega do późnej wiosny – często aż do maja, przy często bardzo obfitych jego opadach w tej porze roku. W okresie wyżu występuje częste zjawisko inwersji temperatur nocnych.

Powrót do listy
Dodaj komentarz
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.