Okolice Miasta Piła

Lipka Krajeńska - stacja położona na jednotorowym odcinku Chojnice - Piła Główna, w km. 126.414 lini 203 Tczew – Kostrzyn.
Historia zmian nazwy stacji: Linde 1871-1909 Linde (Westpreußen) 1910-1923 Linde (Grenzmark) 1923-1935 Linde (Grenzmark Posen-Westpreußen) 1935-1945
Lipka Kraińska 1945-1947 Lipka Krajeńska 1947-
Stacja posiada 3 tory główne, przy torach 1 i 3 znajdują się niskie, jednokrawędziowe perony, o nawierzchni z płyt betonowych oraz utwardzonych ziemią.
Znajduje się tutaj także jeden tor boczny, z drogę ładunkową oraz rampą i magazynem.
Ruch pociągów obsługują dwie nastawnie: dysponująca "LK" oraz nastawnia wykonawcza "LK1".
Urządzenia na nastawniach to mechaniczne scentralizowane z sygnalizacją kształtową (tarcze ostrzegawcze wymienione na świetlne).
Z nastawni dysponującej i wykonawczej obsługuje się też rogatki na przejazdach kolejowych.
Od strony Chojnic odgałęzia się też krótka bocznica.

Zobacz galerię zdjęć.

------

To pasażerska i towarowa stacja kolejowa w Pile, otwarta 27.07.1851r. Jedna z największych na terenie województwa wielkopolskiego.

Jest to stacja węzłowa, krzyżuje się tu pięć linii kolejowych:

18 Kutno – Piła Główna

203 Tczew – Kostrzn

354 Poznań POD – Piła Główna

374 Bzowo Goraj – Piła Główna

405 Piła Główna – Ustka

999 Piła Główna – Piła Północ

W budynku dworcowym znajdują się pomieszczenia do odprawy podróżnych. Do budynku przylegają dwa poszerzone perony nr 1 i 5.  Razem na stacji znajduje się 6 peronów w liczbie 10 krawędzi peronowych. Całość połączona z pozostałymi peronami oraz z centrum miasta systemem przejść podziemnych.

Stacja towarowa i sąsiadujące z nią budynki zlikwidowanych już budynków Zakładów Naprawczych Taboru Kolejowego położone są na zachód od stacji pasażerskiej, między ulicami Warsztatową i Zatorską. Dalej na zachód, nad linią kolejową nr 203 został przerzucony wiadukt linii nr 405, ale dzięki torowi łączącemu nr 999, prowadzącemu do posterunku odgałęźnego Piła Północ, pociągi jadące w stronę Pomorza Zachodniego mogą w nagłych wypadkach go ominąć.

Stację obsługują nastawnie: PłA – nastawnia dysponująca, zarządzająca ruchem pociągów na stacji. Pł1 – nastawnia wykonawcza, obsługująca ruch pociągów w kierunku Tczewa. Pł2 – nastawnia wykonawcza, obsługująca ruch pociągów na Bydgoszcz i Poznań. Pł3 – nastawnia wykonawcza, zawiadująca rejonem dawnych lokomotywowni. Pł5 – nastawnia wykonawcza, zarządzająca grupą torów przy dworcu północnym. Pł7 – nastawnia wykonawcza, obsługuje grupę torów totów towarowych po zachodniej stronie stacji. W obrębie Pł3 znajduje się wiązka torów trakcyjnych służących do odstawiania lokomotyw. Znajdują się tutaj również dwie hale lokomotywowni.

Starsza (tzw. "okrąglak") pochodzi jeszcze z czasów pruskich i obecnie jest wyremontowana. Parowozownia została wzniesiona latach 1870-1874 w związku z intensywnym rozwojem kolei na ziemiach pruskich. Była wzorcowym obiektem dla kilku tego typu budowli w Europie. Okrągły kształt tego budynku, będący wzorem m.in. dla parowozowni w Berlinie i Magdeburgu. W lipcu 2010 roku po ponad 10 latach starań parowozownia, wraz z dworcem Piła Główna została wpisana do rejestru zabytków. Po latach starań budynek został wyremontowany.

Zobacz galerię zdjęć.

------

Stacja Jastrowie położona jest na linii 405 Piła - Ustka , odcinku Piła - Szczecinek. Nastawnia dysponująca "Js" . Położona 35,484 kilometrze linii.
Posterunek czynny stale . Jeden dyżurny ruchu na zmianie. Urządzenia na nastawni elektryczno-mechaniczne. Blokada półsamoczynna dwukierunkowa.
Nastawnia wykonawcza "Js1". Położona 34,501 kilometrze linii. Posterunek czynny stale . Jeden nastawniczy na zmianie.
Urządzenia na nastawni elektryczno-mechaniczne. Blokada półsamoczynna dwukierunkowa. Obsługuje przejazd kat.A w km 34,224.
1 Tor główny zasadniczy. 3 Tory główne dodatkowe. 2 Tory postojowo-rozrządowe. 3 Tory ochronne.
Dwa tory ładunkowe zamknięte wykolejnicami. Rampa czołowo-boczna i boczna. Od roku 1995 nie dokonuje się czynności załadunkowych , ładownia nie czynna .
Kasa towarowa nie czynna. Stacja obsługuje dwie bocznice. 3 perony do wsiadania i wysiadania podróżnych. Odprawa podróżnych w pociągu.
Stacja Jsatrowie (dawna nazwa Jastrow) oddana została do użytku po uruchomieniu do eksploatacji linii kolejowej Poznań - Piła - Szczecinek , w maju 1881 roku .
Kasy biletowe i towarowe czynne. Na stacji do ok. 2015r. istniała lokomotywownia oraz wieża wodna , zlikwidowane.

Zobacz galerię zdjęć.

------

Wałcz stacja kolejowa (niemiecka nazwa Deutsch Krone) położona na linii kolejowej nr 403 Piła Północ - Ulikowo.
Otwarcie linii kolejowej Wałcz - Piła w 1881 roku wiązało się z wybudowaniem i oddaniem do użytku w tymże roku stacji kolejowej,
która składała się z pięciu wolnostojących budynków takich jak:
budynek dworca kolejowego, budynek biurowo-mieszkalny, budynek sanitariatów, magazyn spedycyjny, wodociągowa wieża ciśnień.
W miarę rozwoju linii kolejowej stopniowo rozbudowywano stację. Po II wojnie światowej linia straciła swoją dawną rangę i obsługiwała tylko ruch lokalny.
W końcu XX wieku stan techniczny linii uległ znacznemu pogorszeniu w takim stopniu, że został zamknięty odcinek pomiędzy Kaliszem Pomorskim a Wałczem.
Kursowanie pociągów zostało zakończone 23 czerwca 2000 roku. W tym okresie modernizacja linii była odłożona w czasie przez brak funduszy.
Niecały rok po zamknięciu linii 10 czerwca 2001 przywrócono ruch pociągów na relacji Kalisz Pomorski - Stargard; połączenie to 14 grudnia 2003 zostało zawieszone,
wznowione 5 stycznia 2004 i ponownie zawieszone 30 czerwca tego samego roku.
Połączenie Kalisz Pomorski - Stargard zostało na powrót otwarte 1 września 2006 roku, a 31 stycznia 2007 na odcinku Piła - Wałcz.
Wszystkie połączenia zostały uruchomione 1 września 2012 wraz z otwarciem zmodernizowanej linii kolejowej w kierunku Szczecina.

Zobacz galerię zdjęć.

------

Zbiornik Koszyce to akwen sztuczny, powstał w wyniku zabudowania zapory i spiętrzenia wód niewielkiej rzeki Rudy.
Prace trwały w latach 1978 – 1981, w końcu zalano ponad 100 hektarów bagnisk i nieużytków.
Zalew nie jest zbyt głęboki, średnia to mniej więcej 3,3 metra, choć zdarzają się miejsca nieco głębsze.
Warto zwrócić uwagę na fakt, że Koszyce II to w zasadzie dwa oddzielne zbiorniki połączone kanałem.
Z ryb białych są tu chyba wszystkie gatunki, najwięcej łowi się płoci i leszczy, choć jest tu także karp, zdarzają się kapitalne okazy.
Zbiornik jest od 1981 roku łowiskiem PZW, dzięki staraniom Zarządu Okręgu Nadnoteckiego jest regularnie zarybiany, w tym sandaczem i sumem.
Zbiornika Koszyckiego wynosi 3,3m, spiętrzenia na zaporze 5,92m, długość lini brzegowej 10,6 km.
Zalew Koszycki powstał po roku 1978. Przedtem była to "dolina" rzeczki Ruda (Rudawa, Łachotka).
Mieszkańcy Koszyc wykorzystywali ten teren do uprawy głównie warzyw i wypasu bydła.
Częściowo rosły tutaj zarośla olchowo-wierzbowe. Był pomysł ówczesnych władz na stworzenie ośrodka sportów wodnych i kąpieliska.
Dotyczy to zarówno Zalewu Koszyce I jak i Koszyce II.
Nawet myślano o doprowadzeniu kolejki wąskotorowej. Okres tzw. transformacji zniweczył owe plany i dzisiaj mamy to co mamy, czyli nic.

Zobacz galerię zdjęć.

------

Noteć (niem. Netze) – rzeka o długości 391 km w północno-zachodniej Polsce.
Największy dopływ Warty. Powierzchnia dorzecza wynosi 17 300 km².
Jest to siódma pod względem długości i szósta pod względem powierzchni dorzecza - rzeka Polski.
Noteć jest jedną z największych pod względem długości rzek w Polsce.
Pradolina Noteci w okolicach miejscowości Ujście cechuje się wysokiej jakości walorami środowiska związanych z obecnością rozległych i malowniczych łąk, pastwisk i zarośli, jednocześnie z ciekawą, dobrze widoczną strefą graniczną między lasami, polami uprawnymi, łąkami i obszarami zabudowanymi.
Jest rzeką typowo nizinną. Jej wody płyną powoli, wręcz na niektórych odcinkach leniwie.
W okolicy Chrustowa i Milcza Noteć jest najszersza. W Nakle rzeka łączy się z Kanałem Bydgoskim i aż do ujścia (na długości 187 km) jest elementem drogi wodnej Wisła-Odra.
Od Nakła do Krzyża na długości 137 km ma charakter rzeki skanalizowanej z 14 stopniami wodnymi.
Noteć jest żeglowna prawie na całej długości.
Od czasu budowy Kanału Bydgoskiego w 1774 r. jest elementem szlaku żeglugowego łączącego Wisłę z Odrą.

Zobacz galerię zdjęć.

------

Rzeka Płytnica jest prawym dopływem Gwdy . Długość rzeki 59 km.
Żródła jej znajdują się w pobliżu osady Łabędź, górnym biegu przepływa przez siedem malowniczych jezior, ułożonych południkowo, są to w kolejności: Kopiel, bez nazwy, Dzicze, Rymierowo (Rymierzewo), Przelęg i Kniewo.
W jej środkowym biegu, pomiędzy jeziorem Kniewo a wsią Sypniewo płynie w przeważającej części przez lasy, towarzyszą one Płatnicy już do jej ujścia do Gwdy, do której wpada 1km na południe od wsi Płytnica.
Zasila ja wiele strumieni i mniejszych rzeczek.

Zobacz galerię zdjęć.

------

Początek Piławy stanowi strumyk wypływający z podmokłej okolicy w niewielkiej odległości od zachodniego krańca Jeziora Komorze.
Górny bieg rzeki różni się zasadniczo w charakterze od środkowej i dolnej jej części.
W swoim początkowym odcinku Piława przepływa przez ciąg większych i mniejszych jezior, w większości otoczonych lasami.
Obszar bardzo malowniczych i interesujących z przyrodniczego punktu widzenia moczarów i bagien.
Strefa jezior kończy się na Zalewach Nadarzyckich.
Za Nadarzycami rzeka na długim (około 20km) odcinku meandruje jednostajnie przez sosnowe głównie lasy.
Brzegi bywają na przemian płaskie i bagniste lub wysokie i strome.
W dolnym biegu, poniżej wioski Szwecja, tereny otaczające Piławę ponownie robią się ciekawsze - więcej jest odkrytych łąk i pól.
W końcowej części, po połączeniu się z rzeką Dobrzycą , Piława staje się szeroka i powolna, prąd zanika w miarę zbliżania się do spiętrzenia wód przy elektrowni wodnej Dobrzyca.
Na brzegach dominują bagniste liściaste lasy. Ostatecznie Piława wpada do Gwdy w miejscowości Dobrzyca.

Zobacz galerię zdjęć.

------

Głomia (nim. Glumia) – rzeka w północno-zachodniej Polsce, lewy dopływ Gwdy o długości 51,8 km i powierzchni dorzecza 570 km².
Rzeka wypływa ze źródeł koło wsi Głomsk, płynie przez Jezioro Głomskie oraz miejskie w Złotowie a do Gwdy uchodzi we wsi Dobrzyca. Fragment rzeki od Złotowa do Krajenki biegnie wśród pól i łąk, lecz niezwykłego uroku dodają mu bujnie zadrzewione i zakrzewione, na przeważającej długość, brzegi.
W przeszłości Głomia napędzała liczne młyny, których budynki dobrze zachowały się między innymi w Błękwidzie i Krajence, Skórce oraz Dobrzycy.
Głomia niegdyś obfitująca w ryby wielu gatunków dziś jest już tylko wspomnieniem.
Rzeka w latach 90-tych została zatruta środkami chemicznymi co spowodowało niemalże całkowite wyginięcie ryb.
Na dzień dzisiejszy rzeka bardzo powoli zaczyna się odradzać.

Zobacz galerię zdjęć.

------

Krąpsko Średnie (zwane również Krąpsko, Radlino, Wrzosy od nazwy leśniczówki ). Jest piątym jeziorem Rzeki Rurzycy.
Ma kształt wydłużony, z tą jednak różnicą, że w kierunku wschodnio-zachodnim dolina Rurzycy skręca tu dość ostro.
Od strony północnej i południowej brzegi jeziora przechodzą w strome i wysokie skarpy porośnięte bujnym lasem mieszanym, dalej rozciąga się suchy bór sosnowy z niewielką domieszką dębów, brzóz oraz świerków.
Od południowego wschodu do zbiornika przylegają miejscami podmokłe łąki. Tu też znajduje się ujście Rurzycy oraz częściowo zagospodarowany teren pod letnie obozowisko ogólnie dostępne.
Idąc wraz z biegiem Rurzycy , kilkaset metrów dalej trafiamy. na zabudowania leśniczówki "Wrzosy".
Powierzchnia ogólna oraz lustra wody wynosi 78,08 ha, długość - 2500 m, szerokość -350 m, średnia szerokość - 312 m, długość obrzeża - 5800 m, maksymalna głębokość około 19 m, średnia - 7,4 m. Rzędna zwierciadła wody -83,1 m n.p.m.
Same brzegi akwenu wolne są od wodorostów, miejscami porasta je jedynie pasmo trzcin.
Dno jest dość urozmaicone, głownie twarde , piaszczyste, lub piaszczysto-żwirowe, na wypłyceniach znajduje się niezbyt gruba warstwa mułu.
W jeziorze te same gatunki ryb co w poprzednio omawianych jeziorach ciągu Rurzycy.

Zobacz galerię zdjęć.

------

Jezioro Trzebieszki jest trzecim jeziorem w ciągu rzeki Rurzyca. Na południe od zbiornika zlokalizowana jest niewielka osada Piaski.
Jezioro Trzebieszki jest o ponad połowę mniejsze od poprzednio omówionego zbiornika.
Powierzchnia ogólna oraz lustra wody wynosi 33,78 ha, długość -1188 m, szerokość - 385 m, średnia szerokość - 285 m, długość obrzeża - 2762 m, głębokość maksymalna - 21,7 m, zaś średnia - 7,8 m. Rzędna zwierciadła wody - 83,9 m n.p.m .
Zbiornik posiada kształt wydłużony i usytuowany jest w kierunku północno-zachodnim.
Obrzeża od strony zachodniej i wschodniej przechodzą w łagodne zbocza porośnięte lasem mieszanym.
Tereny północne i południowe wokół jeziora stanowią podmokłe łąki. Brzeg północny i częściowo wschodni zarośnięty jest trzciną i sitowiem. Od północy jezioro połączone jest rzeką Rurzycą z Krąpskiem Długim zaś od południa z Krąpskiem Górnym .
Dno akwenu jest twarde, piaszczyste, a jedynie w rejonach mocniej porośniętych roślinnością wodną nieco muliste.
Woda przejrzysta, czysta, o dużej klarowności.

Zobacz galerię zdjęć.

------

Jezioro Krąpsko Małe (zwane również Krąpskiem Małym) jest pierwszym jeziorem w cągu rzeki Rurzyca , nieco poniżejrezerwatu "Diabli skok". Rezerwat ten, utworzony został w 1961 r. Powierzchnia rezerwatu wynosi około 11,7 ha.
Obejmuje on fragment głębokiej doliny, której zbocza porastają lasy mieszane z pomnikami przyrody.
W dolinie biją liczne źródła dające początek wartkiemu potokowi, który wpada do jeziora Krępsko Małe.
Rośnie tu bujnie wiele unikalnych gatunków roślin .Spotkać tu można również gatunki chronione .
W rosnącym zaś lesie da się wyróżnić kilka zespołów: przy źródłach i nad potokiem .
Powierzchnia ogólna oraz lustra wody jeziora Krępsko Małe wynosi 17,08 ha, długość- 700m, szerokość- 355 m,
średnia szerokość- 243 m, długość obrzeża - 1795 m, średnia głębokość - 4,4 m, rzędna zwierciadła wody 85,3 m n.p.m. 69.
Zbiornik ma kształt owalny, położony jest w kierunku północno-zachodnim.
Obrzeża zachodnie i wschodnie przechodzą w strome zbocza porośnięte lasem mieszanym.
Natomiast od północy i południa brzegi są łagodne i graniczą z łąkami. Przybrzeżne zaś wypłycenia częściowo porośnięte są wodorostami.
W północnej części do Krępska Małego wpada dość wartki potok utworzony z licznych źródeł bijących w jarze rezerwatu "Diabli Skok".
Z jeziora tego wypływa on w południowo-zachodniej części zbiornika już nieco szerszym, bo dochodzącym miejscami do 2 metrów strumykiem.

Zobacz galerię zdjęć.

------