Krajenka (niem Krojanke) – miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie złotowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Krajenka.
Według danych z 30 czerwca 2016 miasto liczyło 3733 mieszkańców. Krajenka uzyskała lokację miejską w 1420 roku.
Miasto położone jest nad rzeką Głomia na wysokości 105 m n.p.m., w środkowej części Krajny, w pasie Pojezierza Południowopomorskiego (w tym Pojezierza Krajeńskiego),
w odległości 126 km na północ od Poznania.
Pierwsza historyczna wzmianka pochodzi z 1286 roku.
Gród o charakterze obronnym leżał na szlaku handlowym z Pomorza do Wielkopolski, następnie wybudowano tu zamek.
Jednak osada prawdopodobnie istniała już w starożytności i nosiła nazwę Scurgon.
Poświadczeniem tego jest umieszczenie tejże nazwy na mapie przez geografa greckiego Ptolemeusza.
W 1534 roku istniał wybudowany na Głomii młyn, a w późniejszym okresie (XVI i XVII wiek) miasto było ośrodkiem rzemieślniczym z dobrze rozwiniętym rzemiosłem sukienników.
Pożary, epidemie trawiły kilkukrotnie miasto.
Największy pożar miał miejsce w 1788 roku, kiedy wypaleniu uległo całe miasto. Krajenka rozwinęła się w XVIII i XIX wieku.
Organizowane były tutaj 4 jarmarki rocznie, rozwijało się rzemiosło.
W XIX wieku przeprowadzono linie kolejową przez miasto.
W 1773 Krajenkę zamieszkiwało 905 mieszkańców, w 1910 ponad 3400 osób.
W 1929 roku otwarto tutaj szkołę polską, mimo postępującej germanizacji. Fakt ten przypłacił życiem nauczyciel tej szkoły Franciszek Gliszewski, który poniósł śmierć w obozie koncentracyjnym.
Miasto zostało zajęte przez wojska radzieckie 30 stycznia 1945 roku i spalone w 70%. Ucierpiała zabudowa, zakłady, urządzenia komunalne.
Spłonęło stare centrum miasteczka, wiele zabytkowych budynków.
W wyniku II wojny światowej Krajenka ponownie znalazła się w granicach Polski.
Niemieckojęzyczna ludność miasta została wysiedlona do Niemiec.
Odbudowy Krajenki podjęto się dopiero w latach 50. XX wieku, a do lat 60-tych była już odbudowana.
Obecnie Krajenka jest niewielkim ośrodkiem przemysłowym i handlowym w powiecie złotowskim.
